พระพุทธองค์ไม่เคยตรัสว่า พระพุทธศาสนาจักมีอายุ ๕๐๐๐ ปี

เราๆท่านๆคงได้ยินเรื่องอายุพุทธศาสนาจากคำบอกเล่าของชาววัดมาบ้าง รวมถึงเรื่องความสวยงามแห่งยุคพระศรีอาริย์ด้วย เรื่องบอกเล่าบางครั้งก็เชื่อได้ บางครั้งก็เชื่อไม่ได้ ดังเช่นเรื่องนี้เป็นต้น

เรื่องนี้มาจากฎีกามาลัยสูตร เป็นคัมภีร์ที่แต่งขึ้นด้วยมติของพระคันถรจนาจารย์แห่งลังกาทวีป ไม่มีข้อความเช่นนี้ในพระไตรปิฎก
แม้ภิกษุบริษัทเอง เมื่อจะแสดงธรรมเทศนา ก็มีการบอกศักราช ว่าล่วงไปแล้วกี่ปี และจะเหลืออีกกี่ปี ต่อมาภายหลังบางแห่งก็ยกเลิกไป เพราะมีผู้แสดงความคิดเห็นแย้งว่าไม่มีในพระไตรปิฎก นี้ไม่เพียงแต่อุบาสกอุบาสิกาที่เชื่อ แต่พระภิกษุสงฆ์ก็เชื่อเช่นนั้น และเมื่อ พ.ศ.๒๕๐๐ จึงได้มีการฉลองอายุพระพุทธศาสนากึ่งพุทธกาล

ความเชื่อถืออายุพระพุทธศาสนาว่าจะตั้งอยู่ได้ ๕๐๐๐ ปี ย่อมไม่มีในพระไตรปิฎก ดังนั้นพุทธศาสนิกชนแท้จริง เมื่อทราบแล้วก็ไม่ควรเชื่อว่าจะตั้งอยู่ ๕๐๐๐ ปีอีกต่อไป แต่จะยืนนานแค่ไหน ขึ้นกับพุทธบริษัท 4 เป็นแน่แท้




<CENTER>คัมภีร์พุทธศาสนากล่าวถึงเรื่องนี้เพียงไร?</CENTER>
“ดูก่อนอานนท์ ถ้าผู้หญิงจักไม่ได้บวชในพระธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้ว พรหมจรรย์จักตั้งอยู่ได้นาน พระสัทธรรม (คือคำสอนพระพุทธศาสนา) จักดำรงค์อยู่ได้ตลอด ๑๐๐๐ ปี แต่เพราะผู้หญิงเข้ามาบวชในพระธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้ว พรหมจรรย์จักไม่ตั้งอยู่นาน พระสัทธรรมจักตั้งอยู่ได้เพียง ๕๐๐ ปีเท่านั้น เปรียบเหมือนตระกูลใดก็ตาม ที่มีผู้หญิงมากมีผู้ชายน้อย ตระกูลนั้นโจรกำจัดได้ง่าย อีกอย่างหนึ่งเหมือนขยอกที่ลงในนาข้าวสาลี และเพลี้ยที่ลงในไร่อ้อย ชักให้ข้าวสาลีในนาและอ้อยในไร่เสียไปในเวลาอันรวดเร็ว ไม่ตั้งอยู่ได้นาน เราบัญญัติครุธรรม ๘ ประการนี้ ไม่ให้ภิกษุณีก้าวล่วงตลอดชีวิตเสียก่อน เหมือนบุรุษกั้นทำนบแห่งสระใหญ่กันน้ำไม่ให้ไหลออกฉะนั้น”

ข้อความดังกล่าวนี้ ตัดตอนมาพูดเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระธรรมจักตั้งอยู่ตลอด ๑๐๐๐ ปีนั้น ด้วยอำนาจแห่งพระขีณาสพ ผู้ถึงความแตกฉานในปฎิสัมภิทาญาณ ท่านขยายความว่า การบรรลุมรรคผล(พระปฏิเวธธรรม) จักมีอยู่ตลอด ๕๐๐๐ ปี ด้วยสามารถแห่งการบรรลุมรรคผลลดหลั่นไปตามลำดับอย่างนี้คือ
ภายใน ๑๐๐๐ ปีที่หนึ่ง ยังมีพระอรหันตขีณาสพผู้ได้บรรลุปฏิสัมภิทาญาณ
ภายใน ๑๐๐๐ ปีที่สอง จักมีพระอรหันตขีณาสพ ประเภทสุขวิปัสสก
ภายใน ๑๐๐๐ ปีที่สาม ยังมีผู้บรรลุมรรคเป็นอนาคามี
ภายใน ๑๐๐๐ ปีที่สี่ ยังมีผู้บรรลุมรรคเป็นสกทาคามี
ภายใน ๑๐๐๐ ปีที่ห้า ยังมีผู้บรรลุมรรคเป็นพระโสดาบัน
รวมเป็นพระพุทธศาสนา จักดำรงค์อยู่ได้ตลอด ๕๐๐๐ ปีด้วยประการดังนี้


ก็เป็นเพียงการแต่งขึ้นของพระสาวกยุคหลัง ซึ่งอาจจะใช้ญาณในการหยั่งดู แต่สาวกทำนายฤ จะสู้พุทธทำนายได้ ดังนั้น คติในการศึกษาพระพุทธศาสนาของผม(ซึ่งควรจะเป็นทุกท่าน) หากเจอข้อความขัดแย้งกันขึ้น ควรถือพุทธดำรัสเป็นที่หนึ่งเสมอ





<CENTER>โลกนี้จักไม่ว่างเว้นจากอรหันต์</CENTER>

 

...ข้าแต่องค์พระผู้มีพระภาคเจ้า...ด้วยเหตุว่าเหตุใดเมื่อผู้เป็นบุตรสามารถบรรลุพระอรหันต์ได้จึงออกบรรพชาเป็นภิกษุ แล้วสตรีนั้นมิอาจจะบรรลุพระอรหันต์ได้หรือพระพุทธเจ้าข้า(พระอานนท์กล่าวถาม)....แล้วในเมื่อสตรีก็สามารถบรรลุเป็นพระอรหันต์ได้แล้วใยพระองค์จึงทรงจะห้ามมิให้พระนางมหาประชาบดีโคตมีบรรพชาเป็นภิกษุณีล่ะพระพุทธเจ้าข้า (พระอานนท์ทรงถาม) ...
....ดูก่อนเถิดท่านผู้เจริญอันเรานั้นขอแสดงไว้ดังนี้ อันพระพุทธศาสนาจะล่วงถึง5000ปีหรือไม่นั้นมันขึ้นอยู่ด้วยเหตุและปัจจัย ซึ่งเกิดขึ้นด้วยเหตุและสามารถดับลงได้ด้วยเหตุ ทุกสรรพสิ่งย่อมมีเกิดดับตามเหตุและปัจจัยทั้งสิ้น อันพุทธศาสนานั้นก็เป็นไปเช่นเดียวกัน ขอเราจงอย่าวิตกไปเลย เพราะไม่ว่าเราหรือท่านก็คงจะอยู่ล่วงไม่ถึง5000ปี แต่สิ่งที่เราทำได้รู้ได้ก็คือเวลานี้ขณะนี้นั้นเราทำดีทุกขณะแล้วหรือยัง เมื่อปัจจุบันเรานั้นเป็นผู้กระทำไว้ดีแล้ว ณ อดีต ปัจจุบันกำลังทำดีอยู่ทุกขณะจิต ผลในอนาคตก็ย่อมจะมุ่งไปเช่นนั้นนั้นเอง...ขอโปรดพิจารณา

 

เห็นด้วยครับว่าแต่งขึ้นมาจากสาวกรุ่นหลัง. เพราะอยู่ในอรรถกถา ไม่ปรากฏในพระไตรปิฏก บอกตามตรงผมก็ไม่เชื่อนะ.

ถ้าเชื่อก็พูดได้เลยว่ายุคที่เราทั้งหลายอยู่กันนี้ไม่มีพระอรหันต์แล้ว. ซึ่งมันออกจะค้านพระสูตรบทอื่นเช่น สติปัฏฐานสูตร ตลอดจน มหาปรินิพพานสูตร.

 

​

สุภัททะ ! ในธรรมวินัยใด ที่ไม่มีอริยมรรคมีองค์แปดสมณะที่หนึ่ง (พระโสดาบัน) ก็หาไม่ได้ในธรรมวินัยนั้น ; แม้
สมณะที่สอง (พระสกทาคามี) ก็หาไม่ได้ ; แม้สมณะที่สาม(พระอนาคามี) ก็หาไม่ได้ ; แม้สมณะที่สี่ (พระอรหันต์) ก็หา
ไม่ได้ในธรรมวินัยนั้น.
สุภัททะ ! ในธรรมวินัยนี้แล ที่มีอริยมรรคมีองค์แปดสมณะที่หนึ่ง ก็หาได้ในธรรมวินัยนี้ ; แม้สมณะที่สอง ก็หาได้ ;
แม้สมณะที่สาม ก็หาได้ ; แม้สมณะที่สี่ ก็หาได้ในธรรมวินัยนี้.สุภัททะ ! ถ้าภิกษุทั้งหลายเหล่านี้ จะพึงอยู่โดยชอบไซร้
โลกก็จะไม่ว่างจากพระอรหันต์ทั้งหลาย แล.​

( บาลี พระพุทธภาษิต มหาปรินิพพานสูตร มหา.ที. ๑๐/๑๗๕/๑๓๘, พุทธวัจน์
ตรัสแก่สุภัททปริพพาชก ที่สาลวัน แห่งเมืองกุสินารา ณ ราตรีที่ปรินิพพาน. ) ​

 

ผมไม่รู้ว่าท่านตรัสหรือไม่เพราะผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์

 

จักจริงฤาไม่จริง เราๆท่านๆก็คงไม่ได้เห็นกันหรอกขอรับ..